مقدمه
اختلال افسردگی مداوم یا پایدار که به اختلال دیس تایمی نیز معروف است. نوعی از اختلالات خلقی محسوب می شود. یک اختلال جدی و ناتوان کننده است در ادامه به طور کامل به معرفی این اختلال می پردازیم.
اختلال افسردگی مداوم یا پایدار چیست؟
افسردگی پایدار یا مداوم شکل خفیف تر، اما ماندگار تر و پایدار تر (مزمن) اختلال افسردگی اساسی است. وجه افتراق افسردگی پایدار از اختلال افسردگی اساسی این است که بیماران مبتلا به افسرده خویی از این شکایت دارند که همیشه افسرده بوده اند. بنابراین اکثر موارد این اختلال شروع زودرسی دارد و در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. در افسردگی اساسی علائم و نشانه ها در ظاهر قابل رویت است. آشفتگی اشتها و لیبیدو از مشخصات افسردگی مداوم نیست و کندی یا سراسیمگی حرکتی-روانی نیز مشاهده نمی شود. به طور کلی، دیس تایمی نوعی اختلال افسردگی است که علائم آن کاهش یافته است و برخی علائم خفیف و درون زاد وجود دارند نظیر سستی، خواب آلودگی و بی لذتی که صبح ها شدید تر است.
اصطلاح دیس تایمی که به معنای کج خلقی است در سال 1980 وضع شد. نام قبلی این اختلال، روان نژندی افسردگی بود.
شیوع
اختلال افسردگی مداوم یا پایدار ترکیبی موثر از اختلال افسرده خویی و اختلال افسردگی اساسی مزمن DSM-IV است. شیوع 12 ماهه اختلال افسردگی پایدار در آمریکا حدود 0/5 درصد و اختلال افسردگی اساسی مزمن حدود 1/5 درصد برآورد می شود.
علائم اختلال افسردگی مداوم یا پایدار
علائم این اختلال طبق DSM به شرح زیراست:
- وجود خلق افسرده در بیشتر اوقات روز و در بیشتر روزها
- احساس بی کفایتی
- احساس گناه
- تحریک پذیری
- خشم
- انزوا و دوری از جامعه
- از دست دادن علائق
- بی فعالیتی
- فقدان بهروری
طبق DSM برای تشخیص این اختلال لازم است خلق افسرده حداقل به مدت 2 سال (یک سال برای کودکان و نوجوانان) در اکثر اوقات وجود داشته باشد. تاکید بیشتر علائم این اختلال بر عملکرد نباتی است، یعنی بیمار بیشتر علائم مرتبط با مشکل خواب، اشتها، جنسی دارد و ظاهر بیمار (نشانه ها) قابل رویت نیست. اختلال دیس تایمی غالبا در بیمارانی تشخیص داده می شود که دچار اختلال هراسی و اضطرابی هستند.
علل اختلال افسردگی مداوم یا پایدار
علل دقیقی برای بروز این اختلال هنوز مشخص نیست، اما علت هایی وجود دارند که به بروز آن کمک می نمایند، از جمله:
- عدم تعادل شیمیایی مغز
- آسیب فیزیکی به مغز مانند ضربه مغزی
- سوابق خانوادگی و وراثتی
- سوابق بعضی بیماری های روانی مانند اضطراب یا اختلال دوقطبی
- تجارب دردناک در زندگی مانند از دست دادن عزیزان
- حوادثی استرس زا مانند بروز مسائل اقتصادی
- بیماری های مزمن جسمی مانند بیماری قلبی یا دیابت
تشخیص افسردگی مداوم یا پایدار
متخصص بهداشت روان طبق DSM علائم فرد را چک می کند و با پرسیدن سوالاتی درباره ی شرایط فرد از خود یا خانواده اش و در صورت وجود علائم در دراز مدت این اختلال را تشخیص می دهد. مشخصه این اختلال دوره هایی از افسردگی با شدتی کمتر از علائم افسردگی اساسی است. بیماران دچار این اختلال هرگز دوره ای با خلق سالم ندارند.
درمان اختلال افسردگی مداوم یا پایدار
علائم این اختلال در 50 درصد از بیماران به طور خزنده و مزمن و پیش از 25 سالگی شروع می شود. پیش آگهی بیماران دچار این اختلال متغیر است. درمان مداوم اثرات مثبتی بر سیر و پیش آگهی دارد.
امروزه از درمان های مختلفی مانند: شناخت درمانی، رفتار درمانی و دارودرمانی برای درمان این اختلال استفاده می کنند. ترکیب داروهای ضد افسردگی با شناخت درمانی یا رفتار درمانی شاید موثرترین درمان برای این اختلال باشد.
روان درمانی فردی بینش مدار (روانکاوانه) رایج ترین روش درمان اختلال دیس تایمی است.
جمع بندی
سبک زندگی سالم، تا حدود زیادی از به وجود آمدن بیماری های جسمی و روحی پیشگیری می نماید. لذا برای داشتن یک زندگی سالم و روحیه ای پرنشاط، سعی کنید یک سبک زندگی مناسب را دنبال کنید. اگر علائم این اختلال برای شما آشنا هستند و احتمال می دهید خود یا عزیزانتان به این اختلال مبتلا باشند، حتماً برای درمان اقدام کنید زیرا این اختلال می تواند برای شما آسیب های جدی به همراه داشته باشد.
بله
تقریبا
خیر