اختلال اضطراب فراگیر: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

افرادی که دارای اختلال اضطراب فراگیر یا GAD هستند، بیشتر اوقات با اضطراب غیرقابل کنترل در مورد وقایع و شرایط معمول دست به گریبان هستند. معمولا تلاش این افراد برای کنترل اضطراب بی نتیجه است.

این اختلال با احساس اضطراب طبیعی متفاوت است. معمولاً احساس اضطراب در مورد اتفاقاتی که در زندگی شما می افتد مانند مسائل مالی گاهی اوقات به سراغ فرد می آید اما فردی که مبتلا به اضطراب فراگیر است ممکن است چندین بار در روز و ماه ها به طور غیرقابل کنترل در مورد مسائل مالی خود نگران باشد. حتی اگر دلیلی برای نگرانی وجود نداشته باشد ممکن است اتفاق بیفتد. فرد اغلب آگاه است که هیچ دلیلی برای نگرانی آن ها وجود ندارد.

گاهی اوقات افراد مبتلا به این بیماری فقط نگران هستند، اما قادر نیستند آنچه را که نگران هستند بگویند. آنها احساس می کنند که ممکن است اتفاق بدی رخ دهد یا ممکن است بگویند که نمی توانند خودشان را آرام کنند.

این نگرانی بیش از حد و غیر واقعی می تواند ترسناک باشد و در روابط و فعالیت های روزمره تداخل ایجاد کند.

علائم اختلال اضطراب فراگیر

علائم این اختلال عبارتند از:

• اختلال در تمرکز
• اختلال خواب
• تحریک پذیری
• به راحتی خسته شدن
• تنش عضلانی
• پرکاری دستگاه خودمختار
• ضربان قلب شدید
• ترس از آینده و اضطراب مفرط و دائمی
• علائم عصبی ، مانند بی حسی یا گزگز در قسمت های مختلف بدن
• اضطراب و نگرانی شدید مستمر در بیشتر روزها به مدت حداقل 6 ماه

علل اختلال اضطراب فراگیر

• عوامل محیطی
• عوامل ژنتیکی
• فعل و انفعالات شیمیایی مغز

شیوع اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر بیماری شایعی است، شیوع بین 1 تا 3 درصد و نسبت زن به مرد 2 به 1 است.

این اختلال شایع ترین اختلال در بزرگسالان است. این اختلال شایع ترین اختلالی است که همزمان با اختلالات روانی دیگر یافت می شود: اختلال دوم معمولا جمعیت هراسی، هراس اختصاصی، اختلال هول یا یکی از اختلالات افسردگی است. شاید 50 تا 90 درصد از مبتلایان به GAD به یک اختلال دیگری هم مبتلا هستند حدودا 25% از این بیماران در نهایت به اختلال هول (پانیک) دچار می شوند. درصد بالاتری از بیماران احتمالا به اختلال افسردگی اساسی مبتلا می شوند.

تشخیص اختلال اضطراب فراگیر

این اختلال با غربالگری سلامت روان تشخیص داده می شود، پزشک در مورد علائم شما و مدت زمانی که آن علائم را داشته اید از شما سوال می کند. آن ها می توانند شما را به یک متخصص بهداشت روان مانند روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهند.

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش های پزشکی را انجام دهد تا مشخص شود بیماری زمینه ای وجود دارد یا سومصرف مواد باعث ایجاد علائم شما شده است. اضطراب به موارد زیر مرتبط شده است:

• بیماری ریفلاکس معده (GERD)
• اختلالات تیروئید
• بیماری قلبی
• یائسگی

اگر پزشک شما مشکوک باشد که یک بیماری یا مشکل سومصرف مواد باعث اضطراب شده است، ممکن است آزمایشات بیشتری انجام دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش خون، برای بررسی سطح هورمون هایی که ممکن است نشان دهنده یک اختلال تیروئید باشد
• آزمایش ادرار، برای بررسی سومصرف مواد
• آزمایش رفلاکس معده، مانند اشعه ایکس از دستگاه گوارش یا روش آندوسکوپی برای بررسی مری و بررسی GERD
• اشعه ایکس و آزمایش های استرس، برای بررسی شرایط قلبی

درمان اختلال اضطراب فراگیر

موثر ترین درمان برای بیماران دچار GAD احتمالا ترکیبی از رویکرد های روان درمانی، دارودرمانی و درمان های حمایتی است.

روان درمانی

رفتار درمانی شناختی: این درمان شامل ملاقات منظم برای صحبت با یک متخصص بهداشت روان است. هدف این است که فکر و رفتار خود را تغییر دهید. این رویکرد در ایجاد تغییرات دائمی در بسیاری از افراد دارای اضطراب موفقیت آمیز بوده است. برخی دیگر دریافته اند که مزایای رفتار درمانی شناختی موجب تسکین اضطراب طولانی مدت شده است.

در جلسات درمانی، شما یاد خواهید گرفت که چگونه افکار اضطراب آور خود را تشخیص داده و کنترل کنید. درمانگر همچنین به شما می آموزد که چگونه هنگام افکار ناراحت کننده خود را آرام کنید.

دارودرمانی

اگر پزشک شما داروها را توصیه کند، به احتمال زیاد آن ها یک برنامه دارویی کوتاه مدت و یک برنامه دارویی طولانی مدت ایجاد می کنند.

داروهای کوتاه مدت برخی از علائم جسمی اضطراب مانند تنش عضلانی و گرفتگی معده را آرام می کنند. این داروها را داروهای ضد اضطراب می نامند. برخی از داروهای ضد اضطراب رایج عبارتند از:

• آلپرازولام (زاناکس)
• کلونازپام (کلونوپین)
• لورازپام (آتیوان)

داروهای ضد اضطراب برای مدت طولانی مصرف نمی شوند، زیرا خطر وابستگی بالایی دارند.

داروهایی به نام داروهای ضد افسردگی برای درمان طولانی مدت خوب عمل می کنند. برخی از داروهای ضد افسردگی معمول عبارتند از:

• بوسپیرون
• سیتالوپرام
• اسکیتالوپرام
• فلوکستین
• فلووکسامین
• پاروکستین
• سرترالین
• ونلافاکسین
• دزونلافاکسین
• دولوکستین

شروع این داروها ممکن است چند هفته طول بکشد. آن ها همچنین می توانند عوارض جانبی مانند خشکی دهان، حالت تهوع و اسهال داشته باشند. این علائم برخی افراد را چنان آزار می دهد که مصرف این داروها را متوقف می کنند.

همچنین افزایش خطر افکار خودکشی در جوانان در ابتدای درمان با داروهای ضد افسردگی بسیار کم است. اگر از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنید با پزشک خود در ارتباط نزدیک باشید. اطمینان حاصل کنید که هرگونه تغییر خلق و خو یا فکر باعث نگرانی شما شده است.

تغییر سبک زندگی در بهبود

بسیاری از افراد می توانند با تغییر برخی از عادات و سبک زندگی، احساس آرامش کنند. این تغییرات شامل موارد زیر است:

• ورزش منظم، رژیم غذایی سالم و خواب درست
• یوگا و مراقبه
• اجتناب از محرک ها، مانند قهوه و برخی از داروهای بدون نسخه، مانند قرص های رژیم غذایی و قرص های کافئین
• صحبت با یک دوست، همسر یا یکی از اعضای خانواده مورد اعتماد در مورد ترس و نگرانی

جمع بندی

اکثر افراد می توانند اختلال اضطراب فراگیر را با ترکیبی از درمان، دارو و تغییر سبک زندگی مدیریت کنند. اگر نگران میزان نگرانی خود هستید با پزشک خود صحبت کنید. آن ها می توانند شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهند.