زیگموند فروید: زندگینامه، تحصیلات و نظریه ها

مقدمه

تولد و کودکی زیگموند فروید

فروید در 6 مه 1856 در شهر فرایبورک ایالت موراویا (بخشی از جمهوری چک) چشم به جهان گشود. خانواده ی وی یهودی بودند پدر او تاجر پشم بود و از ازدواج نخست خویش دو فرزند داشت. بعد از ازدواج مجدد، فروید اولین فرزند خانواده ی جدیدش بود. در سال 1859 خانواده ی فروید به وین مهاجرت کرده و بعد ها در دانشگاه وین بود که او خوش درخشید.

تحصیلات زیگموند فروید

تحصیلات اولیه ی وی در مدرسه ای ممتاز واقع در وین بود. او در دوران تحصیل دانش آموزی ممتاز بود. وی به زبان‌های آلمانی، ایتالیایی، فرانسه، انگلیسی، اسپانیایی عبری، لاتین و یونانی تسلط کامل داشته است. به ادبیات علاقه داشته و از دنبال کنندگان آثار «ویلیام شکسپیر» بوده است.

زیگموند فروید در سال ۱۸۸۱ از دانشگاه وین، پذیرش گرفت و با موفقیت درجه دکترای پزشکی خویش را در سال 1881 کسب کرد و اندکی بعد به جمع کارکنان بزرگ ترین بیمارستان وین، آلگمانیس کرانکنهاس پیوست. فروید تحقیقات خود را در زمینه‌ های اختلالات مغزی، گفتار درمانی و شناسایی بیماری های نادرِ آروشا کالبدشناسی اعصاب میکروسکوپی، در بیمارستان انجام می داد و همین طور در سال 1885 به عنوان استاد دانشگاه در رشته نوروپاتولوژی شروع به کار کرد. بعد ها در سال ۱۹۰۲ به عنوان پروفسور، شناخته شد.

ازدواج فروید

فروید در سال ۱۸۸۶ با مارتا برنایز نوه ایساک برنایز یک خاخام ارشد در هامبورگ ازدواج کرد. مطب خصوصی خود را نیز در همان سال افتتاح کرد. او و همسرش دارای شش فرزند بودند: ماتیلد متولد ۱۸۸۷، ژان مارتین متولد ۱۸۸۹، اولیور متولد ۱۸۹۱، ارنست متولد ۱۸۹۲، سوفی متولد ۱۸۹۳و آنا متولد ۱۸۹۵. فرزند آخر وی آنا فروید مانند پدرش تاثیر به سزایی در علم روانکاوی گذاشته است.

شغل زیگموند فروید

در اکتبر ۱۸۸۵ فروید عازم پاریس شد تا در یک فلوشیپ (دوره تکمیلی تخصصی یکی از دوره های تحصیلات تکمیلی پزشکی) سه ماهه با جان مارتین شارکو که نورولوژیست مشهور بود و در درباره ی موضوعات خواب و هیپنوتیزم تحقیق می‌کرد شرکت کند. وی با گذشت زمان از این تجربه به عنوان کاتالیزوری (ماده شیمیایی که در فرایند شیمیایی باعث سرعت وتکنش می شود) برای هدایت به سمت علم آسیب‌شناسی روانی و شغلی با درآمد و بازار کار کمتر در تحقیقات عصب‌شناسی یاد می کرده است.

فروید با تاسیس کلینیک خصوصی خود در سال ۱۸۸۶ در وین، شروع به استفاده از تکنیک هیپنوتیزم در درمان‌ های بالینی خود کرد. وی از رویکرد و تکنیک همکار خویش، جوزف بروئر، استفاده کرد که روش آن با هیپنوتیزمی که در روش فرانسوی آموخته بود متفاوت بود از آن جهت که در این روش از تلقین استفاده نمی‌شد. درمان یکی از بیمار به‌خصوص بروئر باعث دگرگونی کار بالینی فروید شد. بیماری که با نام «آنا او» توصیف شده‌ است. بیماری بود که از او دعوت شد جهت شرح علائم بیماری‌ اش حین آنکه تحت هیپنوتیزم بود صحبت کند. در طول زمانی که بیمار در این حالت مشغول توصیف علائم بیماری‌ اش بود، در حین آنکه بیمار خاطرات آسیب‌زای گذشته را که باعث به‌ وجود آمدن بیماری‌ اش شده بودند به یاد می‌آورد، از شدت علائم بیماری‌ اش کاسته شد.

در ابتدا عدم انسجام نتایج بدست آمده از درمان‌ های بالینی وی را بر آن داشت که از استفاده از تکنیک هیپنوتیزم دست بکشد، و به این نتیجه رسید که بیمار را تشویق کند تا آزادانه صحبت کرده بدون آن که بخواهد خود را سانسور کند و در مورد هر آن چه در ذهنش هست به راحتی بتواند صحبت کند، این شیوه ی درمانی باعث بهبود نشانه های روانی در بیمار می گردد. به همراه استفاده از روش فوق که فروید آن را «تداعی آزاد» نامید، وی متوجه شد که رویا های بیماران نیز به شیوه ای ثمربخش می‌تواند آنالیز شده تا ساختار پیچیده ناخودآگاه و سرکوب روانی را که منشأ بیماری روانی است نشان دهد. در حوالی سال ۱۸۹۶ بود که فروید از واژه ی روانکاوی برای شیوه جدید درمان بالینی و نظریات خویش استفاده کرد.

ایده ها و نظریات زیگموند فروید

• نظریه وسوسه
• رویا ها
• ناخودآگاه
• نهاد، من، فرامن
• توسعه روانی
• فمینیسم
• کوکائین
• میراث روان درمانی
• کشش های زندگی و مرگ

آثار فروید

فروید با مقاله «مطالعاتی درباره هیستری» به جامعه پزشکی معرفی گردید. بعد دانش روانکاوی با انتشار کتاب «تعبیر رویا» وی پا گرفت. برخی از مشهور ترین کتب اعم از:

• تفسیر خواب
• تعبیر خواب و بیماری‌های روانی
• توتم و تابو
• تمدن و ملالت‌های آن
• موسی و یکتاپرستی
• سه رساله درباره نظریه جنسی 
• ضمیر ناآگاه
• مکانیزم های دفاع روانی
• فراموشکاری
• کاربرد تداعی آزاد در روانشناسی
• روانشناسی فراموشی

مرگ زیگموند فروید

در اواسط سپتامبر ۱۹۳۹ سرطان سقف دهان برای وی باعث دردی شدید و طاقت فرسا شد. این سرطان غیر قابل جراحی و درمان بود. آنا فروید بر این تصمیم بود که مرگ پدرش را به تعویق بیاندازد، اما پزشک فروید آنا را متقاعد کرد که زنده نگه‌ داشتن فروید بی‌ فایده است، و سرانجام در تاریخ‌ ۲۱ و ۲۲ سپتامبر با تزریق دوز های معینی از مرفین و در ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹ فروید تسلیم مرگ شد.

سه روز بعد از مرگ فروید، جسدش را در شمال لندن سوزاندند. سخنرانی مراسم تشییع جنازه توسط ارنست جونز و نویسنده ی اتریشی، اشتفان تسوایگ انجام شد. و خاکستر وی توسط پسرش ارنست در گلدان عتیقه ای که سال ها قبل از پرنس بناپارت دریافت کرده بود گذاشته شد.