اختلال شخصیت ضد اجتماعی: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست؟

اختلال شخصیت ضد اجتماعی به معنای ناتوانی از عمل کردن به هنجارهای اجتماعی به نوعی که جنبه های متعددی از رفتار فرد در نوجوانی و بزرگسالی تحت تاثیر این ناتوانی قرار گرفته است. مشخصه ی این اختلال، اعمال ضد اجتماعی یا خلاف قانون است. اما این اختلال، دقیقا هم معنا با بزهکاری نیست.ICD-10 این اختلال را اختلال شخصیت مردم ستیز نام گذاری کرده است.

علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی علائمی اینگونه دارند:

• ممکن است علائم در دوران کودکی شروع شود. چنین رفتارهایی ممکن است شامل آتش سوزی ، ظلم به حیوانات و عدم اقتدار فرد باشد.
• اغلب مشکلات حقوقی ناشی از عدم انطباق با هنجارهای اجتماعی و عدم توجه به حقوق دیگران دارند.
• غالباً تکانشی عمل می کنند و نمی توانند عواقب اعمال خود را در نظر بگیرند.
• پرخاشگری و تحریک پذیری را نشان میدهند که اغلب منجر به حمله فیزیکی می شود.
• این افراد در همدلی و همراهی با دیگران دچار مشکل هستند.
• عدم وجود پشیمانی از رفتار آسیب رسان را نشان میدهند.
• غالباً با دیگران روابط ضعیف یا توهین آمیز دارند و احتمال سواستفاده یا بی توجهی به فرزندانشان بیشتر است.
• مرتباً دیگران را برای منافع شخصی دروغ گفته و فریب میدهند.

این خصوصیات اغلب در بسیاری از مناطق زندگی به مشکلات بزرگی منجر می شود. در هسته اصلی آن، عدم توانایی در نظر گرفتن افکار، احساسات و انگیزه های افراد دیگر می تواند منجر به بی توجهی مضر به دیگران شود.

در بزرگسالی، این اختلال می تواند هم برای فرد ساکن در آن و هم برای افرادی که با آنها در تماس هستند مخرب باشد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به احتمال زیاد رفتارهای مخاطره آمیز، فعالیت های خطرناک و اقدامات مجرمانه انجام می دهند. از مبتلایان به این اختلال اغلب به عنوان نداشتن وجدان نام برده می شود و از اعمال مضر خود پشیمان نیستند.

تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی

علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی غالباً در دوران کودکی آغاز می شود. اگرچه این بیماری اغلب تا اواخر زندگی تشخیص داده نمی شود. در دوران کودکی، معمولاً کسانی که به این اختلال مبتلا می شوند، دچار خشم شدید می شوند، نسبت به حیوانات ظلم نشان می دهند و توسط همسالان خود به عنوان قلدر معرفی می شوند.

اگرچه این بیماری ممکن است از کودکی شروع شود. اما نمی توان آن را به طور رسمی قبل از 18 سالگی تشخیص داد. در کودکانی که این علائم را دارند، اختلال سلوک تشخیص داده می شود. برای تشخیص ASPD، فرد باید بی اعتنایی و نقض حقوق دیگران را قبل از 15 سالگی نشان دهد. این بی توجهی با نشان دادن حداقل یکی از هفت علائم نشان داده می شود:

• نادیده گرفتن امنیت خود و دیگران
• عدم رعایت قوانین
• رفتار تکانشی
• تحریک پذیری و پرخاشگری
• عدم پشیمانی از اعمال
• دروغ یا دستکاری دیگران برای سود یا سرگرمی
• الگوی بی مسئولیتی

علاوه بر نمایش حداقل یکی از این علائم، فرد باید حداقل 18 سال داشته باشد و در نتیجه یک بیماری دیگر مانند: اختلال دوقطبی تا اسکیزوفرنی رفتار ضد اجتماعی از خود نشان ندهد.

به گفته برخی از منتقدان، معیارهای تشخیصی DSM بیش از حد بر رفتارهای مربوط به اقدامات مجرمانه متمرکز شده است. از یک استراتژی بقا محافظت می کند. به همین دلیل، ممکن است شیوع این اختلال بیش از حد بیان شده باشد.

علل اختلال شخصیت ضد اجتماعی

دلایل دقیق اختلال شخصیت ضد اجتماعی مشخص نیست. شخصیت توسط نیروهای مختلفی از جمله طبیعت و پرورش شکل می گیرد.

ژنتیک

ASPD در بین بستگان بیولوژیکی درجه یک مبتلایان به این اختلال بیشتر از جمعیت عمومی است. تحقیقات نشان می دهد که ASPD احتمالاً به شدت با ارث ارتباط دارد و احتمالاً تأثیرات محیطی توسعه آن را تشدید می کند.

تربیت

تربیت نیز می تواند تأثیر مهمی داشته باشد. سواستفاده، بی توجهی و آسیب دیدگی کودکان نیز با بروز ASPD در ارتباط است. اگر والدین کودک بد دهن و ناکارآمد باشند. کودکان ممکن است چنین الگوهای رفتاری را بیاموزند و بعداً آنها را با فرزندان خود نشان دهند.

کودکانی که در خانه های بی نظم و غفلت بزرگ می شوند نیز از فرصت هایی برخوردار نیستند که احساس نظم و انضباط ، کنترل خود و همدلی با دیگران را به وجود آورند.

تفاوت مغز

تعدادی از عوامل برای افزایش خطر ابتلا به این بیماری از جمله: سیگار کشیدن در دوران بارداری و عملکرد غیر طبیعی مغز مشخص شده است. تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به ASPD در لوب پیشانی، ناحیه ای از مغز که در برنامه ریزی و قضاوت نقش دارد، اختلاف دارند.

همچنین افراد مبتلا به این اختلال نیاز به تحریک بیشتری دارند و ممکن است به دنبال فعالیت های خطرناک یا حتی غیرقانونی باشند تا تحریک خود را به سطح مطلوب برسانند.

درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی

به چند دلیل درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی دشوار است. افراد مبتلا به این اختلال به ندرت به دنبال درمان خود هستند. کسانی که معمولاً فقط پس از نوعی مشاجره با سیستم حقوقی درمان می شوند.

در حالی که افراد مبتلا به ASPD اغلب با سیستم عدالت کیفری تماس می گیرند ، تحقیقات نشان می دهد که زندانی شدن و سایر اقدامات تنبیهی تا حد زیادی بی اثر است زیرا افراد مبتلا معمولاً به مجازات پاسخ نمی دهند.

روان درمانی

درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند در کمک به افراد برای درک بینایی از رفتارهایشان و تغییر الگوهای فکری ناسازگار مفید باشد. نتایج موثر معمولاً فقط پس از درمان طولانی مدت اتفاق می افتد. درمان گروهی و خانوادگی و همچنین درمان مبتنی بر ذهنیت، که توانایی شناخت و درک وضعیت روانی خود و دیگران را هدف قرار می دهد ، برای ASPD نیز مورد مطالعه قرار گرفته اند و نوید می دهند.

دارو درمانی

برای درمان برخی از علائمی که ممکن است فرد مبتلا به ASPD تجربه کند ، از داروها ممکن است استفاده شود. برخی از داروهایی که ممکن است تجویز شوند عبارتند از:

• داروهای ضد اضطراب
• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد روان پریشی
• تثبیت کننده های حالت

کنار آمدن

اختلال شخصیت ضد اجتماعی غالباً تأثیر قابل توجهی در توانایی فرد دارد که می تواند کنار آمدن با بسیاری از جنبه های زندگی را دشوار کند.

این اختلال همچنین ممکن است باعث آسیب رساندن به دوستان، اعضای خانواده، همکاران و غریبه هایی شود که ممکن است در اثر اعمال شخص آسیب ببینند.

بیشتر افراد مبتلا به ASPD به تنهایی کمک نمی گیرند و احتمالاً مداخله به دلیل مشکلات حقوقی اتفاق می افتد. تحقیقات نشان می دهد کسانی که بهترین دیدگاه را دارند کسانی هستند که از حمایت اجتماعی قوی تر و روابط همسر و خانوادگی بهتر برخوردار هستند.

جمع بندی

اگر شما یا یکی از بستگانتان مبتلا به ASPD است. بهتر است که با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید. آن ها به شما کمک میکنند تا مهارت های کنارآمدن را بیاموزید تا بتوانید در برابر آسیب ها از خود محافظت کنید. گروه درمانی نیز می تواند منبع مفیدی برای پشتیبانی و اطلاعات باشند.