اختلال دوقطبی II: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال دوقطبی II چیست؟

این اختلال همراه با دوره هایی است که در آن فرد دو نوع خلق افسرده و هیپومانیک را تجربه می کند، اما خلق مانیا در این اختلال شدت کمتری به نسبت اختلال دوقطبی نوع I دارد. این اختلال با دوره های افسردگی اساسی شدید همراه است که منجر به ناراحتی و پریشانی شدید در زندگی فرد می شود و این افسردگی به قدری است که باعث کاهش عملکرد فرد در زندگی می شود. تفاوت این اختلال با اختلال دوقطبی نوع I در شدت دوره ی مانیا است که در این اختلال این دوره به هیپومانیا شناخته می شود. اختلال دوقطبی نوع II شرایط خفیف تر اختلال دوقطبی نوع I می باشد.

شیوع

معمولا در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی این اختلال شروع می ‌شود. با این حال سن شروع این اختلال به طور متوسط بین 20 تا 30 سالگی است. این اختلال دیرتر از اختلال دو قطبی نوع I و زودتر از اختلال افسردگی اساسی بروز پیدا می‌کند.

علائم اختلال دوقطبی II

این اختلال با دو دوره ی مختلف و دو دسته علائم همراه است.

علائممربوط به دوره ی هیپومانیا عبارتند از:

• بالا رفتن سطح انرژی و بی قراری
• پرحرفی و پرش افکار
• افزایش اعتماد به نفس
• کاهش نیاز به خواب

از آن جا که مبتلایان به اختلال دوقطبی II دوره های افسردگی اساسی را طی می کنند علائم شدیدی را در طی دوره ی افسردگی طی می کنند که عبارتند از:

• خلق افسرده در اکثر اوقات روز و تقریبا همه روزها
• کاهش واضح علاقمندی یا کاهش لذت
• کم خوابی یا پر خوابی
• سراسیمگی یا کندی روانی-حرکتی
• افکار عود کننده درباره ی مرگ
• احساس خستگی یا از دست دادن انرژی
• کاهش قدرت تفکر و تمرکز یا احساس بلاتصمیمی
• احساس بی ارزشی یا احساس گناه مفرط یا نامتناسب

عدم وجود دوره شیدایی کامل، وجود حداقل یک دوره نیمه ‌شیدایی کامل (دوره ای که ضعیف تر از شیدایی می‌باشد) و تجربه دوره افسردگی اساسی با دوام حداقل دو هفته موجع به این اختلال می شود.

تشخیص اختلال دوقطبی II

هیپومانیا اغلب به عنوان احساس خوشبختی و فراخ بالی شناخته می شود و تا زمانی که منجر به رفتار ناسالم نشود ممکن است تشخیص داده نشود و درمان نشده باقی بماند. در مقابل مانیا(شیدایی) است که اکثر اوقات منجر به رفتار های نادرست و مخرب و نامعمول می شود. متخصص بهداشت روان برای تشخیص این اختلال پرسشنامه هایی به فرد می دهد و یا از دوستان و خانواده ی فرد درباره ی رفتار و تغییرات وی سوال می کند. علائم فرد را طبق DSM چک می کند.

درمان اختلال دوقطبی II

برای درمان این پزشک می تواند داروهای پیشگیرانه ای تجویز کند که در طولانی مدت تغییرات موود فرد کمتر شود. این پیشگیری ها از رشد هیپومانیا و عواقب مخربی که در پی دارد جلوگیری کرده و مصرف داروهای ضد افسردگی نیز از افسردگی فرد جلوگیری می کند و در طولانی مدت حالات فرد را به تعادل می رساند و زندگی را نرمال می کند. روان درمانی و رفتار درمانی شناختی نیز به فرد کمک می کند تا فرد علائم خود را کنترل کند و دوره ی افسردگی شدید نداشته باشد. خانواده درمانی نیز در بهبود و تثبیت این بیماری نقش به سزایی دارد.

جمع بندی

همانطور که در مقالات گذشته که راجع به انواع اختلالات دوقطبی گفته شد، این اختلال درمان ندارد. و به صورت مداوم با فرد همراه است. بهتر است راه های کنترل دوره ها و کنترل افسردگی که در این اختلال شدید است را یاد بگیریم و رعایت کنیم.

• به طور مداوم داروهای خود را مصرف کنید و زیر نظر پزشک باشید.
• حمایت خانواده و دوستان در دوره های افسردگی بسیار مهم است بهتر است کنار فرد باشند و وی را در پشت سر گذاشتن این دوره ها همراهی کنند.
• در هفته ورزش مداوم داشته باشید زیرا ورزش باعث تولید اندورفین در بدن می شود و این هورمون باعث بهبود روحیه ی فرد می شود.
• خواب کافی، رژیم غذایی سالم، دوری از افکار منفی نیز علائم افسردگی فرد را کاهش می دهد.