اختلال پراشتهایی عصبی: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال پراشتهایی عصبی چیست؟

اختلال پراشتهایی عصبی، که به پرخوری عصبی نیز معروف است. نوعی اختلال در خوردن است که با پرخوری زیاد به دنبال پاکسازی جبرانی و یا روش ها برای جلوگیری از افزایش وزن یا تسکین علائم جسمی که فرد بعد از انجام دویدن احساس می کند، مشخص می شود. پاکسازی معمولاً شامل استفراغ است، اما ممکن است شامل استفاده از ملین، ورزش بیش از حد یا روزه داری نیز باشد.

مانند سایر اختلالات خوردن، افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، به دلیل احساس شرم و احساس گناه در مورد رفتارهایشان، غالباً در مورد این بیماری پنهانی عمل می کنند. آن ها ممکن است بسیار تلاش کنند تا علائم خود را پنهان کنند.

علائم اختلال پراشتهایی عصبی

علائم و نشانه های پراشتهایی عصبی می تواند از نظر جسمی، رفتاری و عاطفی باشد.

علائم جسمی

دندانپزشکان اغلب اولین کسانی هستند که علائم استفراغ ناشی از خود را در بیماران مبتلا به پرخوری عصبی مشاهده می کنند، زیرا الگوی قابل توجه فرسایش دندان در سطح داخلی دندان است. اما نگرانی های بهداشت دهان و دندان تنها علامت جسمی مرتبط با پرخوری نیست افراد همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• چشم های پرخون
• پینه پشت دست
• درد قفسه سینه
• حملات مزمن یبوست (ناشی از سو مصرف ملین)
• عدم تعادل و کمبود الکترولیت
• گلودرد مکرر
• سردرد
• تپش قلب
• سبکی سر یا از دست دادن تعادل (ممکن است دچار غش شود)
• زخم های دهان
• دل درد
• تورم دست و پا
• غدد متورم در ناحیه فک
• حفره های دندان
• حساسیت دندان
• استفراغ
• دندان های زرد، سفیدی، لکه دار یا خراب

گونه های پف کرده در میان افرادی که پاکسازی آن ها شامل استفراغ است از دیگر علائم جسمی قابل توجه است. پینه های روی دست که از وارد کردن آن در دهان برای ایجاد استفراغ استفاده می شود نیز ممکن است قابل مشاهده باشد و به عنوان علامت مشخص شناخته می شود. در اواخر بیماری، این علامت حتی ممکن است قابل مشاهده نباشد زیرا ممکن است فرد بدون تحریک استفراغ کند.

علائم رفتاری

علائم رفتاری زیر علائمی است که اغلب توسط اعضای خانواده و دوستان مشاهده می شود:

• ورزش کردن بیش از حد حتی وقتی مانع فعالیت های دیگر شود
• شواهد پرخوری شامل انباشتن غذا، دزدکی خوردن غذا و خوردن مقادیر زیاد در یک وعده
• پاکسازی بدن مانند به طور مکرر دستشویی رفتن یا دوش گرفتن بعد از غذا یا استفاده از بسته های ملین یا ادرار آور
• تمرین مشخصی برای “سوزاندن” کالری دریافتی
• عادات غذایی شدید (رژیم غذایی سخت و به دنبال آن پرخوری)
• ظاهر خسته
• آنقدر درباره رژیم، کالری، غذا یا وزن صحبت کنند که مانع مکالمه منظم شود
• از داروها یا چای های سم زدایی به عنوان راهی برای سرکوب اشتها استفاده می کنند

علائم عاطفی

اگرچه توجه به این علائم از علائم رفتاری دشوارتر است، اما علائم عاطفی اغلب توسط خانواده و دوستان تشخیص داده می شوند، حتی اگر آن ها از رفتارهای پاک کردن و پاکسازی اطلاعاتی نداشته باشند. این مسائل عاطفی فقط به پرخوری عصبی اختصاص ندارد اما ممکن است نگرانی هایی ایجاد کند.

• افسردگی
• تحریک پذیری شدید
• بسیار انتقادی نسبت به خود
• احساس عدم کنترل
• نوسانات خلقی
• عزت نفس، ارزش شخصی یا جذابیت آن از نظر ظاهر و وزن تعیین می شود
• نیاز شدید به تأیید

تشخیص اختلال پراشتهایی عصبی

بیشتر علائم و نشانه های مرتبط با پرخوری عصبی با درمان برگشت پذیر هستند.

یک پزشک یا یک متخصص بهداشت روان در مورد سلامت جسمی، سلامت روان، رفتارها و سابقه پزشکی سوالاتی را مطرح خواهد کرد. همچنین معاینه فیزیکی انجام می شود و ممکن است آزمایشاتی برای کمک به رد سایر شرایط یا بیماری ها انجام شود. تشخیص این واقعیت پیچیده است که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن رفتارهای خود را پنهان می کنند.

پرخوری عصبی با این موارد مشخص می شود:

• دوره های مکرر پرخوری، یعنی خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و احساس عدم کنترل در حین انجام این کار.
• استفاده از رفتارهای جبرانی مانند استفراغ، روزه داری، استفاده از ملین ها یا ادرار آورها یا انجام ورزش های بسیار زیاد به منظور سوزاندن کالری مصرفی.
• ارزیابی خود به طور غیرقابل توجیهی تحت تأثیر شکل و وزن بدن.

از آنجا که بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی وزن متوسطی دارند، علائم جسمی پرخوری ممکن است برای دیگران قابل توجه نباشد تا زمانی که اختلال بسیار شدید شود. برای هر کسی که علائم مرتبط را تجربه می کند مهم است که توسط پزشک ارزیابی شود.

علاوه بر این معیارهای تشخیصی، باید پاکسازی حداقل سه بار در هفته انجام شود. و این رفتار نباید ناشی از بی اشتهایی باشد.

اگر شما یا کسی که می شناسید علائمی از پرخوری عصبی را نشان می دهد، لطفاً آن را تشویق کنید تا از متخصص کمک بگیرد.

اختلال پراشتهایی عصبی در مقابل سایر اختلالات خوردن

گاهی اوقات، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی نیز از رفتارهای پاکسازی استفاده می کنند. با این حال، تمایز بین پرخوری عصبی و بی اشتهایی عصبی این است که افرادی که با بی اشتهایی عصبی دست و پنجه نرم می کنند، به طور قابل توجهی از وزن بدن کمی برخوردار هستند.

علل اختلال پر اشتهایی عصبی

• عوامل بیولوژیکی
• تصویر بدن تحریف شده
• ژنتیک
• داشتن اعضای خانواده با اختلالات خوردن
• تأثیر رسانه ها و قرار گرفتن در معرض الگوهای ناسالم
• الگوهای تفکر منفی
• رفتارهای آموخته شده

همچنین غیر معمول نیست که افراد مبتلا به پرخوری عصبی از نظر بهداشت روانی اختلالاتی از جمله افسردگی، اضطراب، وسواس فکری عملی و اختلالات استفاده از مواد را همزمان داشته باشند.

درمان اختلال پراشتهایی عصبی

معالجه پراشتهایی عصبی متمرکز بر تغییر رفتارهای پاکسازی و جایگزینی الگوهای تفکر مخدوش است. یک برنامه درمانی اغلب شامل روان درمانی، داروها و آموزش هایی درباره تغذیه است. از آنجا که درمان به بسیاری از جنبه های مختلف زندگی می پردازد، اغلب یک تیم درمانی را شامل می شود که ممکن است شامل پزشکان، متخصصان بهداشت روان و رژیم درمانی باشد.

روان درمانی

سه شکل روان درمانی که اغلب در درمان پرخوری عصبی مفید هستند عبارتند از:

شناخت درمانی رفتاری (CBT): این نوع درمان بر شناسایی و تغییر افکار و نگرش های اساسی منفی در مورد وزن و شکل متمرکز است. مردم یاد می گیرند که این افکار را تغییر دهند و رفتارهای سالم تری را در پیش بگیرند. افراد همچنین مکانیزم های مقابله ای را ایجاد می کنند و یاد می گیرند چگونه رفتارهای پاکسازی را به تأخیر بیندازند.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): این روش CBT را شامل می شود و بر بهبود روابط، تمرین ذهن آگاهی، افزایش تحمل پریشانی و یادگیری مهارت های مدیریت عاطفی متمرکز است.

درمان مبتنی بر خانواده (FBT): این رویکرد خانواده محور است و در ابتدا شامل والدین یا مراقبان است که کنترل کامل تغذیه افراد را در دست دارند. در نهایت، فرد می تواند به تدریج کنترل برنامه ریزی غذا و غذا خوردن را دوباره بدست آورد تا زمانی که به استقلال کامل برسد.

دارودرمانی

درمان بیماری پرخوری نیز ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد افسردگی از جمله:

• مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) مانند: زولوفت (سرترالین)، پروزاک (فلوکستین) و پاکسیل (پاروکستین)
• مهارکننده های انتخابی جذب نوراپی نفرین (SNRIs) مانند: Effexor (ونلافاکسین) و Cymbalta (دولوکستین)

جمع بندی

دریافت درمان مناسب ضروری است، اما موارد دیگری نیز وجود دارد که می توانید در هنگام بهبودی آن ها را انجام دهید.

• با مهربانی با خود رفتار کنید. از انتقاد از خود یا انتظار نتایج فوری خودداری کنید. برای ایجاد روش های جدید تفکر و عادات سالم زمان لازم است.
• به برنامه خود پایبند باشید. حتی وقتی وسوسه می شوید از برنامه درمانی یا برنامه غذایی خود دور شوید، روی ادامه دادن آن تمرکز کنید. احساس ناخوشایند بودن در بعضی مواقع طبیعی است، بنابراین حتماً درمورد مشکلاتی که با آن ها روبرو هستید با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.
• از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید. راه هایی برای کنار آمدن با احساس پریشانی مانند تجسم، تنفس عمیق یا آرامش عضلانی پیش رونده پیدا کنید.
• از خودگفتاری مثبت استفاده کنید. علاوه بر پرداختن به افکار منفی و درک خود در درمان، روی استفاده از گفتگوی مثبت در زندگی روزمره خود نیز تلاش کنید. اگر متوجه شدید که در فکر افکار منفی هستید، به دنبال روش هایی برای بازچرایی مجدد آن افکار به روش مثبت تر و مثبت تر باشید.