اختلال تغذیه: معرفی، تاریخچه و درمان

تصویر پروفایل
اختلال تغذیه: معرفی، تاریخچه و درمان

مقدمه

اگر شما درباره غذا و وزن خود بسیار فکر می‌کنید و اعتماد به نفستان وابستگی شدیدی به میزان رضایت خاطری که از وضع بدن خود دارید رابطه ی مستقیم دارد، احتمال دارد که شما مبتلا به اختلال تغذیه باشید. این دسته از اختلالات به طور عمده در بین دختران جوان مشاهده می‌شود اما در دیگر سنین و صرف نظر از تیپ بدن و جنسیت نیز ممکن است مبتلا به اختلال تغذیه شد. همه ی اختلالات تغذیه می توانند به بدن فرد صدمه وارد کنند و باعث تخریب و از بین رفتن اعتماد به نفس فرد و سلامت روانی شوند.

تاریخچه اختلال تغذیه (خوردن)

نخستین توصیفات تاریخی درباره افرادی که علائمی یکسان با اختلالات تغذیه امروزی داشته اند، مربوط به دوران هلنیستی (323 قبل از میلاد-31 قبل از میلاد مسیحی) و قرون وسطا (قرن 5 تا 15 قبل از میلاد) است.

اختلال تغذیه بعد ها هم مشاهده شد. این اختلال نخستین بار، توسط روانپزشک آلبرت استونکارد در سال 1959 بیان شد که وی اصطلاح “سندرم خوردن در شب” را نیز طرح کرد.

کتابچه راهنمای درمان شناختی رفتاری برای پرخوری عصبی و بی اشتهایی عصبی توسط فربن، مارکوس و ویلسون در سال 1993 به رشته تحریر در آمده و منتشر گردید. این کتابچه توضیح داده که درمان شناختی رفتاری CBT می تواند به طور قابل توجه ای بی اشتهایی عصبی و اختلال تغذیه را درمان کند. با گذشت زمان این کتاب به معتبر ترین کتابچه راهنمای درمان اختلالات تغذیه تبدیل گردید.

اختلال تغذیه چیست؟

به طور رسمی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) به عنوان “اختلالات تغذیه و غذا خوردن” طبقه بندی می شود. اصطلاح “اختلالات خوردن” گروهی از شرایط پیچیده بهداشت روان را نشان می دهد که می تواند به طور جدی سلامت و عملکرد اجتماعی را مختل کند.

به دلیل ماهیت جسمی علائم مشخص آنها ، اختلال تغذیه می تواند باعث پریشانی عاطفی و عوارض قابل توجه پزشکی شود. آنها همچنین بالاترین میزان مرگ و میر را نسبت به سایر اختلالات روانی دارند.

انواع اختلال تغذیه

انواع مختلفی از اختلالات تغذیه و غذا خوردن وجود دارد و همه آن ها دارای مشخصات مشخص و معیارهای تشخیصی خود هستند. اختلالات تغذیه به طور رسمی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، کتاب راهنمای رسمی تشخیص اختلالات روانپزشکی را که توسط ارائه دهندگان بهداشت روان استفاده می شود، به رسمیت شناخنه شده است و شامل موارد زیر است.

اختلال پرخوری (BED)

اختلال پرخوری ، اخیراً شناخته شده ترین اختلال تغذیه ، در واقع شایع ترین است. دوره های مکرر پرخوری که به عنوان مصرف مقدار زیادی غذا همراه با احساس از دست دادن کنترل تعریف می شود، مشخص می شود. در افراد با اندام بزرگتر با نرخ بالاتری یافت می شود.

پرخوری عصبی(BN)

پرخوری عصبی شامل دوره های مکرر پرخوری و به دنبال آن رفتارهای جبرانی است رفتارهایی که برای جبران کالری مصرفی طراحی شده اند. این رفتارها ممکن است شامل استفراغ، روزه داری، ورزش بیش از حد و استفاده از ملین باشد.

بی اشتهایی عصبی(AN)

بی اشتهایی عصبی با مصرف محدود مواد غذایی مشخص می شود که منجر به کاهش وزن بدن کمتر از حد انتظار ، ترس از افزایش وزن و ایجاد اختلال در تصویر بدن می شود. بسیاری از افراد بی اطلاع هستند که بی اشتهایی عصبی در افراد با جثه بزرگتر نیز قابل تشخیص است.

سایر اختلالات تغذیه یا تغذیه مشخص شده (OSFED)

این اختلال شامل طیف گسترده ای از مشکلات غذایی است که باعث پریشانی و اختلال قابل توجه می شود ، اما معیارهای خاص بی اشتهایی عصبی ، پرخوری عصبی یا اختلال پرخوری را ندارد.

افرادی که مبتلا به OSFED تشخیص داده می شوند ، اغلب احساس بی اعتبار بودن و عدم کمک می کنند ، که درست نیست. OSFED همچنین می تواند مانند سایر اختلالات خوردن جدی باشد و شامل اختلالات خوردن تحت بالینی باشد.

تحقیقات نشان می دهد بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن تحت بالینی دچار اختلالات کامل خوردن می شوند. اختلالات تغذیه ای تحت بالینی همچنین می تواند فازی را توصیف کند که بسیاری از افراد در دوره نقاهت در مسیر بهبودی کامل قرار دارند.

اختلال در مصرف مواد غذایی اجتنابی-محدودکننده (ARFID)

اختلال در مصرف مواد غذایی اجتنابی-محدودکننده نوعی اختلال خوردن است که شامل محدودیت مصرف غذا در غیاب اختلال تصویر بدن است که معمولاً در بی اشتهایی عصبی مشاهده می شود.

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا ، سایر اختلالات خوردن عبارتند از:

  • سندرم شب خوردن
  • پیکا
  • بی نظمی
  • اختلال نشخوار فکری
  • تغذیه نامشخص (UFED)

علائم اختلال تغذیه

اگرچه علائم مختلف اختلالات تغذیه بسیار متفاوت است ، مواردی وجود دارد که ممکن است دلیلی برای بررسی بیشتر باشد، از جمله:

  • محدودیت غذایی
  • تغییر مکرر وزن یا کمبود وزن قابل توجه
  • تصویر بدن منفی
  • وجود پرخوری
  • وجود ورزش بیش از حد
  • وجود استفاده از پاکسازی ، ملین یا ادرار آور
  • افکار بیش از حد در مورد غذا، تصویر بدن و وزن

جلوه های ذهنی

اختلالات خوردن غالباً همراه با سایر اختلالات روانی، اغلب اختلالات اضطرابی، از جمله:

  • اختلال بدشکلی بدن (BDD)
  • اختلال اضطراب عمومی (GAD)
  • اختلال وسواس-اجباری (OCD)
  • اختلال اضطراب اجتماعی (GAD)

اختلالات اضطرابی معمولاً قبل از بروز یک اختلال تغذیه است. اغلب، افراد مبتلا به اختلالات تغذیه نیز افسردگی را تجربه می کنند و در معیارهای کمال گرایی نمره بالایی می گیرند.

جلوه های جسمی

از آنجا که مصرف کافی غذاهای متعادل از نظر تغذیه ای برای عملکرد منظم ضروری است، اختلالات خوردن می تواند به طور قابل توجهی بر عملکردهای جسمی و روحی تأثیر بگذارد. برای تجربه عواقب پزشکی یک اختلال در غذا خوردن، فرد نیازی به کمبود وزن ندارد. اختلالات خوردن بر روی هر سیستم بدن تأثیر می گذارد و می تواند منجر به مشکلات سلامتی جسمی شود مانند:

  • کاهش توده مغز
  • مشکلات قلبی عروقی
  • مشکلات دستگاه گوارش (به عنوان مثال یبوست مزمن، ریفلاکس معده)
  • مشکلات دندانی
  • الگوی خواب مختل
  • لانگو (ریزش مو در تمام نقاط بدن)
  • از دست دادن دوره قاعدگی بعد از بلوغ (یا تأخیر در قاعدگی اول)
  • آسیب و اسکلت عضلانی و درد
  • استخوان های ضعیف شده

اختلالات خوردن توسط پزشکان یا متخصصان بهداشت روان، از جمله روانپزشکان و روانشناسان قابل تشخیص است. غالباً، یک متخصص اطفال یا پزشک مراقبت های اولیه پس از مشاهده علائم در یک معاینه منظم یا ابراز نگرانی از رفتار والدین یا یکی از اعضای خانواده، اختلال تغذیه را تشخیص می دهد.

اگرچه هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای غربالگری اختلالات تغذیه وجود ندارد، پزشک می تواند از انواع ارزیابی های جسمی و روانی و همچنین تست های آزمایشگاهی برای تعیین تشخیص شما استفاده کند، از جمله:

یک معاینه بدنی، که در طی آن ارائه دهنده شما قد، وزن و علائم حیاتی شما را بررسی می کند.

تست های آزمایشگاهی، شامل شمارش کامل خون، کبد، کلیه و آزمایشات عملکرد تیروئید، تجزیه ادرار، اشعه ایکس و الکتروکاردیوگرام.

ارزیابی روانشناختی، که شامل سوالات شخصی در مورد رژیم غذایی، دویدن، پاکسازی، عادات ورزشی و تصویر بدن است.

همچنین چندین پرسشنامه و ابزار ارزیابی برای ارزیابی علائم فرد وجود دارد، از جمله:

  • موجودی اختلال در خوردن غذا
  • پرسشنامه SCOFF
  • آزمون نگرش خوردن
  • پرسشنامه آزمون اختلال در خوردن غذا (EDE-Q)

مبتلایان به اختلال تغذیه

برخلاف تصور عمومی، اختلالات خوردن فقط دختران نوجوان را تحت تأثیر قرار نمی دهد. آن ها در افراد از هر جنس، سن، نژاد، قومیت و وضعیت اقتصادی – اجتماعی مشاهده می شوند. با این حال، آن ها بیشتر در زنان تشخیص داده می شوند.

مردان در آمارهای مربوط به اختلالات خوردن کمتر از دیگران ظاهر می شوند انگ ابتلا به این بیماری که عمدتاً مربوط به زنان است اغلب آن ها را از جستجوی کمک و تشخیص باز می دارد. علاوه بر این، اختلالات خوردن در مردان نیز ممکن است متفاوت باشد.

اختلالات خوردن در کودکان در سنین 6 سالگی و همچنین در بزرگسالان مسن و افراد مسن تشخیص داده شده است. روش های مختلف آشکار شدن اختلالات خوردن در این جمعیت ها می تواند به ماهیت غیر قابل تشخیص آن ها حتی توسط متخصصان کمک کند.

در حالی که اختلالات خوردن بر افراد از هر نژاد تأثیر می گذارد. اما اغلب در جمعیت های غیر سفید پوست به دلیل کلیشه نادیده گرفته می شوند. این باور اشتباه که اختلالات خوردن فقط زنان سفید پوست مرفه را تحت تأثیر قرار می دهد، به عدم درمان بهداشت عمومی برای دیگران کمک کرده است تنها گزینه موجود برای بسیاری از جمعیت های کم برخوردار و حاشیه نشین.

و اگرچه خوب مطالعه نشده است، اما فرض بر این است که تجربه تبعیض و ستم در میان افراد تراجنسیتی به نرخ بالاتر غذا خوردن و سایر اختلالات در بین افراد تراجنسی کمک می کند.

علل اختلال تغذیه

اختلالات تغذیه یک بیماری پیچیده است. در حالی که ما به طور قطعی نمی دانیم که چه عواملی باعث آن ها شده است، اما برخی نظریه ها وجود دارد.

به نظر می رسد که 50 تا 80 درصد خطر ابتلا به اختلال تغذیه ژنتیکی است، اما ژن ها به تنهایی پیش بینی نمی کنند که چه کسی دچار اختلال تغذیه شود. اغلب گفته می شود که “ژن ها اسلحه را بارگیری می کنند، اما محیط ماشه را می کشد”.

برخی از موقعیت ها و رویدادها که معمولاً “عوامل رسوب آور” نامیده می شوند در ایجاد یا ایجاد اختلالات خوردن در افرادی که از نظر ژنتیکی آسیب پذیر هستند نقش دارند.

برخی از عوامل محیطی که به عنوان رسوبات نقش دارند عبارتند از:

  • سو استفاده کردن
  • قلدری
  • رژیم گرفتن
  • گذارهای زندگی
  • بیماری روانی
  • بلوغ
  • فشار
  • ننگ دانستن وزن بالا

درمان اختلال تغذیه

مداخله زودهنگام با نتیجه بهبود یافته همراه است. بنابراین لطفاً درخواست کمک را به تعویق نیندازید در حالی که شما تمرکز خود را بر روی بهبودی می گذرانید، حتی ممکن است لازم باشد که زندگی متوقف شود. و هنگامی که شما خوب شوید، موقعیت بهتری برای ارزیابی آنچه زندگی ارائه می دهد خواهید داشت. راهنما در قالب های مختلف در دسترس است، اگرچه معمولاً شروع درمان با کمترین سطح مراقبت و پیشرفت در سطوح بالاتر در صورت لزوم است.

خودیاری

برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی و اختلال پرخوری ممکن است با کمک به خودیاری یا خود راهنمایی مبتنی بر اصول درمان شناختی رفتاری (CBT) کمک شوند. ممکن است فرد از طریق یک کتاب کار ، کتابچه راهنمای کاربر یا بستر وب کار کند تا در مورد این اختلال اطلاعاتی کسب کند و مهارت هایی برای غلبه و مدیریت آن ایجاد کند. خود کمکی برای بی اشتهایی عصبی منع شده است.

درمان رفتاری شناختی (CBT)

CBT بهترین مطالعه سرپایی برای اختلالات خوردن بزرگسالان است. در CBT از روش های رفتاری-شناختی استفاده میشود تا:

  • چرخه های رفتار پرخوری و رژِیم گرفتن که با خود بیمار تداوم می یابد، قطع گردد.
  • شناخت ها و باور های ناکارآمد درباره ی غذا، تصویر بدن و نگرش کلی به خویشتن تغییر یابد.

درمان مبتنی بر خانواده (FBT)

درمان مبتنی بر خانواده (FBT) بهترین مطالعه برای کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات تغذیه است. اساساً ، خانواده یک بخش حیاتی از تیم درمانی است. والدین معمولاً از وعده های غذایی پشتیبانی می کنند که به جوان اجازه می دهد در محیط خانه خود بهبود یابد.

تغذیه درمانی

یک متخصص تغذیه ثبت شده می تواند به شما در یادگیری (یا یادگیری مجدد) مولفه های یک رژیم غذایی سالم کمک کند و شما را برای ایجاد تغییرات لازم ترغیب کند.

درمان سرپایی هفتگی

درمان سرپایی هفتگی نقطه شروع معمول برای کسانی است که به درمان دسترسی دارند. و به طور معمول شامل درمان توسط یک تیم متخصص از جمله یک درمانگر، یک متخصص تغذیه و یک پزشک است. سایر درمان های موفقیت آمیز سرپایی برای اختلالات خوردن بزرگسالان عبارتند از:

  • رفتار درمانی دیالکتیکی
  • درمان شناختی درمانی
  • روان درمانی بین فردی
  • درمان فشرده

برای افرادی که به سطح بالاتری از مراقبت نیاز دارند، درمان در چندین سطح از جمله مراقبت های سرپایی فشرده، بستری نسبی، مسکونی و مراقبت های بیمارستانی در دسترس است. در این شرایط، درمان تقریباً همیشه توسط یک تیم چند رشته ای انجام می شود.

فراتر از مراقبت از خود، مهم است که هنگامی که احساس وسواس در مورد غذا و وزن می کنید و یا تمایل به خوردن غذا یا رفتارهای نظیر این را دارید، می توانید چند حواس او را پرت کنید. در اینجا چند مورد برای بررسی وجود دارد:

  • مراقبه ذهن آگاهی را تمرین کنید.
  • پیاده روی آرام داشته باشید.
  • کلاس یوگا را امتحان کنید.
  • یک سرگرمی برای خود ایجاد کنید.

جمع بندی

بهبودی از یک اختلال تغذیه آسان نیست و شجاعت می خواهد، اما با وجود پشتیبان مناسب امکان پذیر است.

اگر والدین یک خردسال مبتلا به اختلال تغذیه هستید، عاقلانه است که از طرف او به دنبال درمان باشید. حمایت از کودک مبتلا به اختلال تغذیه کار سختی است، اما منابعی برای شما وجود دارد. اگر نزدیکان شما که دچار اختلال در خوردن است بزرگسال است، شما هنوز هم می توانید در کمک به او نقش مهمی داشته باشید.

از آنجا که افراد مبتلا به اختلالات تغذیه اغلب معتقدند که مشکلی ندارند اما اعضای خانواده و افراد قابل توجه دیگر نقشی اساسی در کمک به آنها دارند. اگرچه بهبودی از یک اختلال تغذیه می تواند چالش برانگیز و گاهی طولانی باشد، اما قطعاً امکان پذیر است.

آیا این مقاله برای شما مفید بود؟

تقریبا

خیر

دانلود مطلب

فهرست مطلب