اختلال عصبی شناختی: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال عصبی شناختی چیست؟

اختلال عصبی شناختی گروهی از شرایط است که غالباً منجر به اختلال در عملکرد ذهنی می شود. سندرم مغز آلی در گذشته اصطلاحی برای توصیف این شرایط بود، اما اکنون اختلالات عصبی شناختی اصطلاح رایج تری است.

اختلال عصبی شناختی معمولاً در بزرگسالان مسن رخ می دهد، اما می تواند افراد جوان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. کاهش عملکرد ذهنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات حافظه
• تغییر در رفتار
• مشکل در درک زبان
• در انجام فعالیت های روزمره مشکل دارید

این علائم ممکن است به دلیل یک بیماری تخریب عصبی مانند: بیماری آلزایمر یا زوال عقل ایجاد شود. بیماری های نورودژنراتیو(تخریب کننده ی عصب) باعث می شوند مغز و اعصاب به مرور زمان خراب شوند و در نتیجه عملکرد عصبی به تدریج کاهش یابد. اختلالات عصبی شناختی همچنین می تواند در نتیجه ضربه مغزی یا سو مصرف مواد ایجاد شود. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی معمولاً می توانند علت اصلی اختلالات عصبی شناختی را بر اساس علائم گزارش شده و نتایج آزمایشات تشخیصی تعیین کنند. علت و شدت اختلالات عصبی شناختی می تواند به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی کمک کند تا بهترین روش درمانی را تعیین کنند.

چشم انداز طولانی مدت برای افراد مبتلا به اختلالات عصبی شناختی به علت بستگی دارد. وقتی بیماری نورودژنراتیو باعث اختلال عصبی شناختی می شود، با گذشت زمان اغلب اوضاع بدتر می شود. در سایر موارد، کاهش عملکرد ذهنی ممکن است فقط موقتی باشد، بنابراین افراد می توانند بهبودی کامل داشته باشند.

انواع اختلال عصبی شناختی

هذیان

هذیان همچنین به عنوان حالت حاد گیجی شناخته می شود. اختلال ذکر شده در مدت زمان کوتاه-اکثرا چند ساعت یا چند روز-ایجاد شده و با اختلالات توجه و آگاهی مشخص می گردد.

اختلالات عصبی شناختی

اختلال عمده و خفیف عصبی شناختی دارای ویژگی اصلی کاهش شناختی اکتسابی در یک یا چند زمینه از جمله حافظه، توجه، زبان، یادگیری و درک است. این اختلالات شناختی می تواند به دلیل شرایط پزشکی از جمله بیماری آلزایمر، عفونت HIV، بیماری پارکینسون، استفاده از مواد دارو، بیماری عروقی و موارد دیگر باشد.

علائم اختلال عصبی شناختی

علائم اختلال عصبی شناختی بسته به علت می تواند متفاوت باشد. هنگامی که این بیماری در نتیجه یک بیماری تخریب عصبی رخ دهد، افراد ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• از دست دادن حافظه
• گیجی
• اضطراب

علائم دیگری که ممکن است در افراد مبتلا به این دسته از اختلالات رخ دهد عبارت است از:

• سردرد، به ویژه در کسانی که دچار ضربه مغزی شده اند
• عدم توانایی در تمرکز
• از دست دادن حافظه کوتاه مدت
• مشکل در انجام کارهای معمول مانند رانندگی
• مشکل در راه رفتن و تعادل
• تغییرات بینایی

علل اختلال عصبی شناختی

شایع ترین علت اختلالات عصبی شناختی، بیماری تخریب عصبی است. بیماری های نورودژنراتیو که می توانند منجر به ایجاد اختلالات عصبی شناختی شوند. عبارتند از: بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، بیماری هانتینگتون، زوال عقل، بیماری پریون، اسکلروز چندگانه.

با این حال، در افراد زیر 60 سال، اختلالات عصبی شناختی بیشتر پس از آسیب یا عفونت رخ می دهد. شرایط غیر تولیدی که ممکن است باعث اختلالات عصبی شناختی شود عبارتند از:

• ضربه مغزی
• آسیب مغزی ضربه ای که باعث خونریزی در مغز یا فضای اطراف مغز می شود
• لخته شدن خون
• مننژیت
• انسفالیت
• سپتی سمی
• سو مصرف مواد مخدر یا الکل
• کمبود ویتامین

عوامل خطر برای اختلالات عصبی شناختی چیست؟

خطر ابتلا به اختلالات عصبی شناختی تا حدودی به سبک زندگی و عادت های روزانه شما بستگی دارد. کار در محیطی با قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین می تواند خطر ابتلا به اختلالات عصبی شناختی را تا حد زیادی افزایش دهد. فلزات سنگین مانند سرب و جیوه می توانند به مرور به سیستم عصبی آسیب برسانند. این بدان معناست که قرار گرفتن مکرر در معرض این فلزات، شما را در معرض خطر افزایش، کاهش عملکرد ذهنی قرار می دهد.

درمان اختلال عصبی شناختی

این اختلالات به دلیل اختلال روانی ایجاد نمی شود. با این حال، بسیاری از علائم اختلالات عصبی شناختی شبیه برخی اختلالات روانی، از جمله اسکیزوفرنی، افسردگی و روان پریشی است. برای اطمینان از تشخیص دقیق، ارائه دهندگان خدمات بهداشتی آزمایش های مختلف تشخیصی را انجام می دهند که می تواند علائم اختلالات عصبی شناختی را از علائم اختلال روانی متمایز کند. آزمایشات ذکر شده اکثر مواقع شامل موارد زیر می باشد:

سی تی اسکن جمجمه: در این آزمایش از مجموعه ای از تصاویر اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر جمجمه، مغز، سینوس ها و حفره های چشم استفاده می شود. ممکن است برای بررسی بافت های نرم مغز مورد استفاده قرار گیرد.

تصویر برداری با تشدید مقیاس (MRI): در این آزمایش تصویربرداری از آهن ربا و امواج رادیویی پر قدرت برای تولید تصاویر دقیق از مغز استفاده می شود. این تصاویر می توانند نشانه هایی از آسیب مغزی را نشان دهند.

اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET): در اسکن PET از رنگ مخصوصی که حاوی ردیاب های رادیواکتیو است استفاده می شود. این ردیاب ها به داخل ورید تزریق می شوند و سپس در سراسر بدن پخش می شوند و مناطق آسیب دیده را برجسته می کنند.

الکتروانسفالوگرام(EEG :(EEG فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند. این تست می تواند به شناسایی هرگونه مشکل مرتبط با این فعالیت کمک کند.

درمان این نوع اختلالات بسته به علت اصلی متفاوت می باشد. شرایط خاص ممکن است فقط به استراحت و دارو نیاز داشته باشد. بیماری های نورودژنراتیو ممکن است به انواع مختلفی از درمان نیاز داشته باشند.

درمان اختلالات عصبی شناختی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استراحت در رختخواب تا به جراحات زمان بهبودی بخشد
• داروهای ضد درد، مانند ایندومتاسین، برای تسکین سردرد
• آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت های باقی مانده در مغز، مانند مننژیت
• جراحی برای ترمیم آسیب جدی مغز
• کاردرمانی برای کمک به رشد مجدد مهارت های روزمره
• فیزیوتراپی برای بهبود قدرت، هماهنگی، تعادل و انعطاف پذیری

جمع بندی

چشم انداز طولانی مدت برای افراد مبتلا به اختلالات عصبی شناختی به نوع اختلال عصبی شناختی بستگی دارد. اختلالات عصبی شناختی مانند زوال عقل یا آلزایمر یک چشم انداز چالش برانگیز است. این به این دلیل است که هیچ درمانی برای آن شرایط وجود ندارد و عملکرد ذهنی با گذشت زمان به طور مداوم بدتر می شود.

با این حال، چشم انداز افراد مبتلا به اختلالات عصبی شناختی، مانند ضربه مغزی یا عفونت، به طور کلی خوب است زیرا این موارد موقتی و قابل درمان هستند. در این موارد، افراد معمولاً می توانند بهبودی کامل داشته باشند.