اختلال شخصیت پارانوئید: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

اختلال شخصیت پارانوئید یک بیماری مزمن و فراگیر است. که با الگوهای مختل کننده فکر، رفتار و عملکرد مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید بیشتر در معرض خطر افسردگی، سو مصرف مواد و آگورافوبیا قرار دارند.

علائم اختلال شخصیت پارانوئید

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید معمولاً علائمی را تجربه می کنند که در زندگی روزمره تداخل ایجاد می کند. به طور کلی، افراد مبتلا به این بیماری نسبت به دیگران احساس مشکوک دارند.

در حالی که این بی اعتمادی بی اساس است. اما بی اعتمادی آن ها به دیگران ایجاد روابط را دشوار می کند و می تواند در بسیاری از جنبه های زندگی از جمله در خانه، مدرسه و محل کار دخالت کند. افراد مبتلا به PPD رفتارهای خود را غیرعادی نمی دانند اما از نظر دیگران خصمانه و مشکوک تلقی می شوند.

ویژگی اصلی این بیماری بی اعتمادی مزمن و فراگیر به دیگران است. علائم دیگر اختلال شخصیت پارانوئید عبارتند از:

• احساساتی که توسط دیگران بیان میشود توسط آن ها به دروغ تعبیر می شود، فریب می خورند یا مورد سواستفاده قرار می گیرند.
• ممکن است باور کنند که دوستان، خانواده و شرکای عاشقانه غیرقابل اعتماد و بی وفا هستند.
• طغیان خشم در پاسخ به فریب ادراک شده.
• غالباً سرد، حسود، رازدار و جدی توصیف می شوند.
• کنترل بیش از حد در روابط به منظور جلوگیری از سواستفاده یا دستکاری.
• در حرکات و مکالمات به دنبال معانی پنهان هستند.
• راحت شدن را دشوار میکنند.
• اغلب دیدگاه های منفی نسبت به افراد دیگر دارند.
• بیش از حد حساس به انتقاد هستند.
• در پاسخ به انتقاد ادراک شده واکنش بیش از حد نشان می دهد.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM5) مشخص می کند که علاوه بر داشتن علائم سوظن و بی اعتمادی فراگیر، تشخیص PPD مستلزم آن است که این علائم مربوط به یک دوره روان پریشی مرتبط با اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی یا اختلال افسردگی نباشد.

علل اختلال شخصیت پارانوئید

در حالی که دلایل دقیق PDD مشخص نیست، اعتقاد بر این است که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل روانی در این امر نقش دارند. همچنین احتمالاً یک مولفه ژنتیکی قوی وجود دارد زیرا سابقه خانوادگی اسکیزوفرنی به عنوان یک عامل خطر برای اختلال شخصیت پارانوئید در نظر گرفته می شود.

تجربیات و آسیب های دوران کودکی نیز ممکن است در پیشرفت این بیماری نقشی داشته باشد.

درمان اختلال شخصیت پارانوئید

اختلال شخصیت پارانوئید به طور کلی با روان درمانی درمان می شود. با درمان مداوم و حمایت مناسب، افراد مبتلا به این بیماری می توانند علائم خود را مدیریت کرده و عملکرد موثرتری در زندگی روزمره داشته باشند.

با این حال، افرادی که PPD دارند ممکن است به دنبال درمان بیماری خود نباشند. معمولاً به این دلیل که احساس نمی کنند مشکلی دارند. از نظر کسانی که PPD دارند، سوظن آن ها نسبت به دیگران موجه است و این افراد مشکل دیگری هستند.

بی اعتمادی و پارانویا که مشخصه این بیماری است، اعتماد به بیماران PPD را به پزشکان و درمانگران خود دشوار می کند. این امر ایجاد یک ارتباط درمانی با افراد را برای متخصصان مراقبت های بهداشتی به چالش می کشد.

روان درمانی

معالجه PPD معمولاً بر کمک به افراد در ایجاد مهارت های مقابله ای است. درمان اغلب در ایجاد همدلی، اعتماد، ارتباطات، عزت نفس، روابط اجتماعی، مهارت های ارتباطی و توانایی های عمومی مقابله ای است.

درمان شناختی رفتاری اغلب در کمک به افراد در تنظیم الگوهای تفکر تحریف شده و رفتارهای ناسازگار موثر است. رفتار درمانی شناختی (CBT) نوعی درمان روان درمانی است که به بیماران کمک می کند افکار و احساسات تأثیرگذار بر رفتارها را درک کنند.

در طول دوره درمان، افراد می آموزند که چگونه الگوهای تفکر مخرب یا آزار دهنده را که تأثیر منفی بر رفتار دارند شناسایی و تغییر دهند.

باورهای پارانوئید ذهنی و افکار ناسازگار در حفظ اختلال شخصیت پارانوئید نقش دارند. به همین دلیل پرداختن به این افکار و باورها از طریق CBT می تواند مفید باشد. CBT ممکن است به افراد مبتلا به PPD کمک کند تا بتوانند اعتماد بیشتری به دیگران داشته باشند.

با به چالش کشیدن افکار ناسازگار و تلاش برای تغییر رفتارهای مضر، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نسبت به دیگران، از جمله دوستان و خانواده مشکوک شوند. که می تواند روابط و تعاملات اجتماعی را بهبود بخشد. علاوه بر پرداختن به افکار و باورهای مضر، CBT همچنین به افراد مبتلا به PPD کمک می کند تا پاسخ خود را به دیگران بهتر مدیریت کنند.

به عنوان مثال، مردم می توانند به جای پاسخ دادن به خشم یا خصومت به نظرات، روش های مناسب تری را برای برخورد با احساسات خود بیاموزند.

دارودرمانی

در حالی که از دارو معمولاً برای درمان اختلال شخصیت پارانوئید استفاده نمی شود. اما ممکن است در مواردی که علائم شدید هستند یا بیماری همراه مانند افسردگی یا اضطراب نیز وجود دارد، استفاده شود. داروهای تجویز شده شامل داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی و داروهای ضد اضطراب بود. داروها به تنهایی یک درمان توصیه شده برای اختلالات شخصیت نیستند. بهتر است در ترکیب با روان درمانی استفاده شوند.

جمع بندی

در حالی که اختلال شخصیت پارانوئید یکی از رایج ترین اختلالات شخصیتی است. اما تا حدودی به دلیل عدم تمایل افراد مبتلا به این بیماری برای شرکت در درمان و تحقیقات، کمبود تحقیق در مورد درمان های موثر وجود دارد. کسانی که قادر به توسعه رابطه درمانی موفقیت آمیزند می توانند یاد بگیرند که علائم آن ها را مدیریت کنند و روابط موفق تری با دیگران داشته باشند.