اختلال اضطراب اجتماعی: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

افراد مبتلا به SAD ترس غیر منطقی از اینکه تحت نظر قرار بگیرند، مورد قضاوت قرار بگیرند، یا خود را شرم آور یا تحقیر کنند دارند. اضطراب و ناراحتی به حدی شدید می شود که در عملکرد روزمره اختلال ایجاد می کند. گرچه ممکن است این یک اختلال ناتوان کننده باشد، اما بهبودی مناسب در درمان امکان پذیر است.

SAD یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که تا 13٪ از جمعیت عمومی در دوره ای از زندگی علائم را تجربه می کنند.

علل اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً از سال های نوجوانی آغاز می شود اگرچه ممکن است از کودکی نیز شروع شود.

در حالی که علت دقیق SAD ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ناشی این اختلال می شود.

عدم تعادل در شیمی مغز با SAD مرتبط است. به عنوان مثال، عدم تعادل در انتقال دهنده عصبی سروتونین، ماده شیمیایی مغز که باعث تنظیم خلق و خو و احساسات می شود، ممکن است در بروز اختلال اضطراب اجتماعی نقش داشته باشد.

فعالیت بیش از حد ساختاری در مغز به نام آمیگدالا نیز با اضطراب اجتماعی مرتبط است. افراد مبتلا به SAD ممکن است مستعد واکنش ترس اغراق آمیز و به نوبه خود افزایش اضطراب باشند.

چندین عامل محیطی نیز ممکن است خطر ابتلا به SAD را افزایش دهد. این موارد شامل موارد زیر است:

• داشتن یک والد بیش از حد کنترل کننده یا محافظت کننده
• از کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفتن
• درگیری خانوادگی یا سواستفاده جنسی
• خلق و خوی خجالتی، ترسو یا کناره گیر از کودکی

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می دانند که ترس آن ها با وضعیت واقعی متناسب نیست، اما هنوز قادر به کنترل اضطراب خود نیستند. اضطراب ممکن است مختص یک نوع وضعیت اجتماعی یا عملکردی باشد، یا ممکن است در همه موقعیت ها بروز کند.

تعامل با غریبه ها، برقراری ارتباط چشمی و شروع مکالمات از جمله مواردی است که محرک های رایجی است. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است علائم شناختی، جسمی و رفتاری را قبل، در حین و بعد از این موقعیت های اجتماعی و عملکردی تجربه کنند.

نمونه هایی از علائم شناختی:

• ترس از موقعیت هایی که افراد دیگر را نمی شناسید
• نگران اینکه توسط دیگران قضاوت شوند
• ترس از خجالت کشیدن یا تحقیر شدن
• به این فکر کنید که دیگران متوجه اضطراب شما می شوند
• هفته ها پیش از رویدادهای آینده وحشت داشته باشید

نمونه هایی از علائم جسمی:

• خجالت زدگی
• تعریق زیاد
• دستان لرزان
• تنش عضلانی
• ضربان قلب تند و سریع

نمونه هایی از علائم رفتاری:

• اجتناب از فعالیت های اجتماعی / عملکردی
• ترک / فرار از موقعیت ها
• استفاده از رفتارهای ایمنی

تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی به عنوان یک بیماری روانی قابل تشخیص در ویرایش پنجم کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V) شناخته شده است. و در ICD-10، که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) منتشر شده است.

اختلال اضطراب اجتماعی به طور کلی از طریق یک مصاحبه بالینی با یک متخصص بهداشت روان تشخیص داده می شود که در آن از تعدادی سوال در مورد علائم آن ها پرسیده می شود.

برای دریافت تشخیص، فرد باید تعدادی از معیارهای تشخیصی خاص را داشته باشد. ترس همچنین باید آنقدر شدید باشد که به طور قابل توجهی مانع زندگی روزمره، مدرسه، مشاغل، روابط شود و یا فرد دچار اضطراب جدی در مورد علائم خود شود.

بسته به اینکه علائم فقط در چند موقعیت یا در بیشتر زمینه های زندگی تجربه شده باشند، ممکن است یکی از آن ها با اختلال اضطراب اجتماعی کلی یا خاص تشخیص داده شود. در صورت داشتن علائم مرتبط با SAD، بهترین قدم اول این است که از طریق یک تماس تلفنی یا ایمیل با پزشک معالج یا متخصص بهداشت روان وقت بگیرید.

به اشتراک گذاشتن هرگونه فکر و احساس در مورد علائم خود حتی با پزشک مراقبت های اولیه، اولین قدم عالی است. جای نگرانی نیست که از کجا شروع کنید تا زمانی که صادقانه برخی از احساسات خود را بیان می کنید، در درک بهتر نیازهای خود قرار خواهید گرفت. می توانید با یادداشت برداری درباره علائم خود برای به اشتراک گذاشتن یادداشت ها شروع کنید، بنابراین می توانید در هنگام ملاقات، خود به موارد ذکر شده مراجعه کنید.

درمان اختلال اضطراب اجتماعی

متداول ترین روش های درمانی مبتنی بر شواهد برای اختلال اضطراب اجتماعی، استفاده از دارو و درمان شناختی-رفتاری (CBT) است که غالباً از این دو شکل درمان برای دستیابی به بهترین نتیجه استفاده می شود. علاوه بر CBT، انواع دیگری از درمان نیز وجود دارد که می تواند مورد استفاده قرار گیرد، یا در قالب فردی یا گروهی انجام شود.

داروهایی که برای درمان SAD استفاده می شود:

• بنزودیازپین ها
• مسدود کننده های بتا
• مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI)
• مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI)
• مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین-نوراپی نفرین (SNRI)

گفتاردرمانی که در درمان SAD استفاده می شود:

• درمان شناختی-رفتاری (CBT)
• روان درمانی
• درمان بین فردی (IPT)
• رفتار درمانی عاطفی منطقی (REBT)
• پذیرش و تعهد درمانی (ACT)

علاوه بر دارو و درمان، مداخلات با کمک فناوری برای اختلال اضطراب اجتماعی شامل CBT ارائه شده توسط اینترنت، درمان با قرار گرفتن در معرض واقعیت مجازی و اصلاح سوگیری شناختی است. برخی از افراد همچنین از درمان های جایگزین مانند مکمل های غذایی یا هیپنوتیزم درمانی استفاده می کنند. به طور کلی، شواهد تحقیقاتی برای پشتیبانی از استفاده از روش های درمانی جایگزین SAD هنوز وجود ندارد.

راهکارهای خودیاری

استراتژی های خودیاری برای اختلال اضطراب اجتماعی می تواند به عنوان یک افزودنی برای درمان سنتی یا برای تسکین علائم خفیف مفید باشد. نمونه هایی از استراتژی ها شامل موارد زیر است:

• تکنیک های آرامش، مانند تنفس عمیق، تصاویر هدایت شونده، تمرینات اتوژنیک و آرامش عضلانی پیشرونده
• افکار منفی خود را کنترل کرده و افکار مفیدتری را جایگزین آن ها کنید
• خود را به تدریج در معرض موقعیت های ترس قرار دهید
• رایحه درمانی
• کتاب های خودآموز
• پیوستن به انجمن های آنلاین برای ارتباط با دیگران
• خودمراقبتی سالم مانند درست غذا خوردن، ورزش و خواب کافی

در حالی که استراتژی های خودیاری هرگز جایگزینی برای درمان نیستند، اما ممکن است به شما کمک کنند تا کنترل بیشتری بر علائم خود داشته باشید.

کار و مدرسه

اختلال اضطراب اجتماعی می تواند بر توانایی شما برای حضور در مدرسه و کار در شغل تأثیر بگذارد.

اگر SAD برای شما تشخیص داده شده است، می توانید برای محل اقامت در محل کار یا دانشگاه خود اقدام کنید. اگر کودکی مبتلا به SAD تشخیص داده شده است، برقراری ارتباط با معلمان و کارکنان پشتیبانی برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای کودک مهم خواهد بود.

اگر SAD مانع کار شما می شود، می توانید تقاضای کمک اجتماعی کنید. گزینه های پشتیبانی بسیاری برای کمک به کسانی که دارای مشکلات بهداشت روان هستند وجود دارد. اگر مطمئن نیستید از کجا شروع کنید، پرسیدن از متخصص بهداشت روان راهی مناسب برای این کار است.

مهارت های اجتماعی

بهبود مهارت های اجتماعی شما یکی از مولفه های مهم درمان اختلال اضطراب اجتماعی است. جنبه های مختلف مهارت های اجتماعی ممکن است در مبتلایان به SAD آسیب ببیند، بیشتر به این دلیل که شما هرگز فرصتی برای تمرین نداشته اید.

به طور کلی، شما می خواهید بر روی بهبود مهارت های ارتباطی کار کنید خواه این به معنای یادگیری چگونگی ایجاد مکالمه کوچک یا درک بهتر زبان بدن دیگران است.

زندگی با اختلال اضطراب اجتماعی

علاوه بر دریافت معالجه حرفه ای، می توانید کارهای مختلفی برای کمک به کنار آمدن با SAD انجام دهید. برخی از این موارد شامل تمرینات تمدد اعصاب، خواب کافی و داشتن رژیم غذایی متعادل است.

مهم نیست که از موقعیت هایی که باعث اضطراب شما می شوند خودداری کنید .گرچه اجتناب ممکن است اضطراب شما را در کوتاه مدت کاهش دهد، اما در طولانی مدت اوضاع را بدتر می کند. اگر احساس کردید که مضطرب هستید، ممکن است به شما یادآوری کند که می توانید شرایط را پشت سر بگذارید، اضطراب شما معمولاً کوتاه مدت است و بدترین ترس شما به حقیقت نمی پیوندد.

به یاد داشته باشید که احساس اضطراب و عصبی بودن نشانه ضعف و حقارت نیست. SAD یک بیماری پزشکی است که نیاز به توجه دارد. در صورت عدم درمان، می تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی مانند سومصرف مواد یا خطر افسردگی شود. با این حال، با درمان مناسب و مراقبت مداوم، کیفیت زندگی شما می تواند بسیار بهبود یابد.

مراحل بعدی برای در نظر گرفتن

اگر مطمئن نیستید که شما یا شخصی که دوستش دارید دچار اختلال اضطراب اجتماعی شده اید، بهتر است از دکتر وقت بگیرید. این شما را در مسیر تشخیص، درمان و زندگی کامل تر قرار می دهد.

جمع بندی

اگرچه ممکن است این یک سفر ترسناک باشد که شروع کرده اید، اما یادگیری بیشتر در مورد اختلال اضطراب اجتماعی و یافتن درمان می تواند اولین قدم برای کاهش تأثیر آن بر زندگی شما باشد. اشکالی ندارد که از برداشتن اولین قدم ترسیده باشید نفس عمیق بکشید و بدانید که تصمیم درستی می گیرید.