اختلال مبدل پوشی چیست: معرفی، علائم و درمان

مقدمه

اختلال مبدل پوشی چیست؟

اختلال مبدل پوشی به معنای داشتن تخیلات یا امیال جنسی برای پوشیدن لباس جنس مخالف به عنوان وسیله ای برای انگیختگی که همراه خود ارضایی یا برقراری رابطه جنسی انجام می گیرد. این نکته قابل ذکر است افرادی که مبتلا به این اختلال هستند معمولا هویتشان را متفاوت با جنسیت خود نمی دانند و ممکن است پس از ارضا شدن به هویت خود برگشته این افراد از این که خود را جنس مخالف می بینند تحریک می شوند.

شیوع

شیوع این اختلال در جمعیت کلی نامعلوم است. اختلال مبدل پوشی در مردان نادر و در زنان بسیار نادر می باشد. کمتر از 3% مردان گزارش کرده اند که تاکنون با پوشیدن لباس زنان دچار تحریک جنسی شده اند. آغاز این اختلال از سنین کودکی می باشد که کودک تمایل زیادی به استفاده از لباس های جنس مخالف خود دارد. این موضوع در نوجوانی و سن بلوغ نیز ادامه می یابد و فرد با این عمل به لذت می رسد. در مردان، نشانه های اولیه ممکن است به عنوان یک شیفتگی و علاقه شدید نسبت به یک آیتم خاص که معمولاً تنها زنان استفاده می کنند، مانند رژ لب یا لباس ظاهر شود. با گذشت زمان این علاقه شروع به ایجاد نعوظ آلت تناسلی می کند. تمایل به پوشیدن لباس زنانه ممکن است ثابت بماند یا حتی افزایش یابد. گاهی اوقات سیر این اختلال مداوم است، در حالی که در برخی دیگر به صورت دوره‌ای رخ می‌دهد.

انواع اختلال مبدل پوشی

• مبدل پوشی مرتبط با افراد تراجنسیتی (این افراد از جنسیت خویش را نمی پذیرند به عبارتی اندام زنانه یا مردانه دارند اما هویت جنسی خویش را قبول ندارند و خود را جز جنس مخالف قرار می دهند)
• مبدل پوشی غیر مرتبط با افراد تراجنسیتی (ملکه زرق و برق، پادشاه زرق و برق، همراه با فتیشیسم یا یادگار خواهی)

علائم اختلال مبدل پوشی

علائمی که طبق DSM5 برای این اختلال مطرح شده است به شرح زیر می باشد:

• خیال پردازی ها، تخیلات و امیال شدید و دائمی که فرد با پوشیدن لباس ها و زیور آلات جنس مخالف تحریک می شود.
• ناتوانی در دستیابی به برانگیختگی جنسی، مگر اینکه فرد از لباس، زیور آلات و … جنس مخالف استفاده کند.
• میل شدید به خرید لباس و وسایل جنس مخالف و استفاده از آن ها و گاهی تلاش برای کنار گذاشتن این رفتار.
• این امیال و خیال پردازی ها موجع به ناراحتی و اختلال قابل ملاحظه ای در عملکرد بالینی فرد می شود.
• علائم باید حداقل 6 ماه در فرد دیده شود.

تشخیص اختلال مبدل پوشی

شاید در نگاه اول تشخیص این اختلال کار بسیار ساده ای باشد اما افراد مبتلا به دنبال درمان نمی باشند.

در اکثر مواقع دادگاه های قضایی با حکم اینگونه افراد را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع می دهند. و در صورت داشتن علائم در طول زمان این اختلال تشخیص گذاری می شود.

درمان اختلال مبدل پوشی

لزوماً نیازی به درمان این اختلال نیست، ضرورتی هم به درمان در مواقع خفیف نمی باشد. مگر اینکه فرد مبتلا به دلیل علاقه جنسی و اعمالی مانند: لباس جنس مقابل را پوشیدن و … شرم، اضطراب یا تمسخر شدید را تجربه کند. در این صورت، می توان از درمان برای از بین بردن اثرات منفی این اختلال استفاده کرد. به دلیل احساس پریشانی و افسردگی که این افراد تجربه می کنند، باید توسط روانشناس یا روانپزشک درمان شوند. درمان هایی که برای این دسته افراد صورت می گیرد شامل: درمان شناختی-رفتاری CBT ، روان درمانی پویشی، روانکاوی می باشد.

درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر ادراک منفی فرد از خود استفاده می شود. یک درمانگر می تواند به افراد مبتلا به اختلال مبدل پوشی کمک کند و راهبرد هایی ارائه دهد تا بتوانند با ناراحتیشان مقابله کنند. (بسیاری از افراد مبتلا به اختلال مبدل پوشی به تنهایی به دنبال درمان نمی روند، بلکه توسط شریک عاطفی خود همراه می شوند) همچنین این افراد باید به یک روانشناسی که در زمینه مسائل جنسی فعالیت می کند مراجعه کنند. در انواع روان درمانی درمانگر به فرد آموزش می دهد تا محرک جنسی خویش را به شکل سازگارانه تغییر داده و به محرک‌های پذیرفته شده پاسخ جنسی دهد.

در مواردی ممکن است دارو درمانی نیز صورت گیرد. داروهای ضد افسردگی مورد توجه هستند. ترکیبی از روان درمانی و دارو برای افراد مبتلا به این اختلال مفید است. اگر به آن ها داروهای روانگردان (داروهای ضد افسردگی) همراه با آنتی آندروژن ها (برای کمک به کاهش امیال آن ها) داده شود، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از تمایلات روانی و اضطراب خود رهایی پیدا کنند. درمان ممکن است برای مردان دگرجنس گرا که دارای اختلال مبدل پوشی هستند و می خواهند روابطشان با شریک عاطفی خویش را ادامه دهند مفید می باشد. در بسیاری از مواقع رفتارهای آن ها در روابطشان تاثیر منفی می گذارد. علاوه بر این، هنگامی که افراد مبتلا به اختلال مبدل پوشی مبتلا به افسردگی نیز باشند یا تمایل به خودکشی داشته باشند، حضور آن ها برای درمان حیاتی است.

جمع بندی

افراد مبتلا به این اختلال بیمار هستند و احتیاج به درمان دارند. اگر یکی از عزیزان شما مبتلا به این اختلال می باشد یاری رسان وی بوده و در روند درمان همراهش باشید اگر درمان صورت نگیرد ممکن است فرد به افسردگی مبتلا شود و یا به استفاده از مواد مخدر گرایش پیدا کند.